15 maja 2025 roku, o godz. 17:00, młodzież z naszej parafii i parafii Świętego Jerzego w Puńcowie przyjęła sakrament bierzmowania, który został udzielony przez ks. biskupa ordynariusza Romana Pindla w tamtejszej parafii. Do sakramentu przystąpiło 11 osób.
Sakramenty. Bierzmowanie
Jeden z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Nie tylko udziela łaski, ale wyciska niezatartą pieczęć, dlatego przyjmuje się go tylko raz w życiu. Bierzmowanie jest dopełnieniem chrztu uzdalniającym do odważnego wyznawania wiary i dawania świadectwa. Czy jest konieczny?
Sakrament bierzmowania (łac. confirmatio) wraz z chrztem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego i jego przyjęcie jest koniecznym dopełnieniem łaski chrztu. Przez bierzmowanie ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej (KKK1285). Podczas bierzmowania zatem potwierdzamy przynależność do Chrystusa i Kościoła, zobowiązujemy się do apostolskiej odpowiedzialności, a z drugiej strony otrzymujemy łaskę potrzebną do wypełnienia tej misji. Sakramentu bierzmowania, podobnie jak chrztu, którego jest dopełnieniem, udziela się tylko jeden raz. Szafarzem sakramentu jest biskup.
Bierzmowanie. Znaki i obrzędy
Gest wkładania rąk wywodzący się z Pięćdziesiątnicy, zgodnie z poleceniem Chrystusa kontynuowany przez Apostołów, nadal ściśle związany jest z bierzmowaniem. Bardzo wcześnie do gestu wkładania rąk dodano namaszczenie wonną oliwą (krzyżmem). Jest to tradycja kultywowana zarówno przez Kościół wschodni, jak i zachodni. Nadal najważniejszym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżmem świętym czoła ochrzczonego wraz z włożeniem ręki szafarza i słowami: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”. Wyrazem jedności sakramentów wtajemniczenia jest celebracja bierzmowania podczas Eucharystii oraz odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych.
Bierzmowanie. Dla kogo?
Dla każdego ochrzczonego. Bierzmowanie może i powinien przyjąć każdy, kto został ochrzczony – czytamy w KKK (1306). W Kościele zachodnim jako odpowiedni czas do przyjęcia sakramentu bierzmowania uznawany jest „wiek rozeznania”, ale w przypadku zagrożenia życia można bierzmować nawet małe dzieci. W Kościołach wschodnich bierzmuje się niemowlęta, zaraz po chrzcie, podkreślając jedność wtajemniczenia chrześcijańskiego. Praktyka Kościoła łacińskiego, wyraźniej ukazuje natomiast więź bierzmowanego z biskupem, a tym samym z wspólnotą wiernych. Kościół katolicki duży nacisk kładzie na przygotowanie młodzieży do bierzmowania. W Polsce są to na ogół trzy ostatnie lata szkoły podstawowej i obejmują: udział w katechezie szkolnej, systematycznych spotkaniach formacyjnych w parafii, celebracjach liturgicznych, a także rekolekcjach czy dniach skupienia. Bierzmowanie dorosłych również powinno być poprzedzone specjalnym przygotowaniem w odrębnych grupach, np. dekanalnych lub diecezjalnych. Formacja, zarówno młodzieży, jak i dorosłych ma pogłębić wiarę i poczucie przynależności do Kościoła, a także zachęcić do podjęcia apostolskiej odpowiedzialności. Przyjmując bierzmowanie, trzeba być w stanie łaski uświęcającej.
Rezygnacja z bierzmowania. Konsekwencje
Sakrament bierzmowania jest dopełnieniem chrztu, więc każdy ochrzczony, pragnący żyć po chrześcijańsku, nie może zaniedbać jego przyjęcia. Rezygnacja z bierzmowania to nie tylko pozbawienie się łaski, ale również pewne ograniczenia formalne. Bez sakramentu bierzmowania nie można:
– wstąpić do seminarium duchownego, ani tym bardziej godziwie przyjąć święceń (KPK, kan. 242 § 2; kan. 1033);
– wstąpić do nowicjatu, czyli rozpocząć życia zakonnego (KPK kan. 645 § 1);
– zostać rodzicem chrzestnym (KPK 874 § 1, punkt 3);
– być świadkiem innego bierzmowanego (KPK, kan. 893 § 1).
Także od zamierzających zawrzeć sakramentalne małżeństwo wymaga się, by wcześniej przyjęli sakrament bierzmowania, o ile tylko jest to „możliwe bez poważnej niedogodności” (KPK, kan. 1065 § 1).
Sakrament bierzmowania. Dar i zobowiązanie
Bierzmowanie nazywane jest sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej. Dlaczego? Bo uzdalnia wierzącego do jej osiągnięcia. Sakrament ten to również wielkie zobowiązanie do świadectwa wiary oraz do odpowiedzialności za Kościół. Czy to łatwe zadanie? Na pewno, nie. Ale bierzmowanie przynosi dary Ducha Świętego (mądrości, umiejętności, rady, męstwa, rozumu, pobożności i bojaźni Bożej), które to dzieło umożliwiają. „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi” – słowa Jana Pawła II wypowiedziane 2 czerwca 1979 roku w Warszawie, dobitnie pokazały, że Duch Święty zmienia dzieje świata.
Oto siedem darów Ducha Świętego: objawionych przez Izajasza, z którym zgadzają się inne teksty biblijne: mądrość, rozum, rady, męstwo, umiejętność, pobożność i bojaźń Boża.
OWOCE DUCHA: miłość, cierpliwość, pokój, radość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie.
„Przez sakrament bierzmowania-ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej” /KKK 1285/
Rzeczywiście, sakrament bierzmowania przyłącza chrześcijanina do namaszczenia Chrystusa, którego «Bóg namaścił Duchem Świętym» (Dz 10, 38). Namaszczenie to zawarte jest w samym słowie «chrześcijanin», pochodzącym od imienia «Chrystus», będącego greckim tłumaczeniem hebrajskiego pojęcia «mesjasz», które znaczy właśnie «namaszczony». Chrystus jest Mesjaszem, Bożym Pomazańcem.
Dzięki pieczęci Ducha, otrzymanej podczas bierzmowania, chrześcijanin osiąga pełnię swej tożsamości i staje się świadomy swego posłannictwa w Kościele i świecie. «Przed otrzymaniem tej łaski — pisze św. Cyryl Jerozolimski — nie byliście wystarczająco godni tego imienia, lecz byliście niejako w drodze, by stać się chrześcijanami» (Catech. myst., III, 4: PG 33, 1092).
Aby pojąć całe bogactwo łaski, zawarte w sakramencie bierzmowania, który wraz z chrztem i Eucharystią należy do «sakramentów chrześcijańskiego wtajemniczenia», trzeba uchwycić jego sens w świetle historii zbawienia.
Bierzmowanie jako dopełnienie łaski chrztu Katecheza wygłoszona podczas audiencji generalnej 30.09.1998 św. Jan Paweł II
PRZYBĄDŹ DUCHU ŚWIĘTY
1. Przybądź Duchu Święty,
ześlij z nieba wzięty
światła Twego strumień.
Przyjdź, ojcze ubogich,
Przyjdź dawco łask mnogich
Przyjdź światłości strumień.
2.O najmilszy z gości,
słodka serc radości,
słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utuleniem.
3.Światłości najświętsza,
serc wierzących wnętrza,
poddaj swej potędze.
Bez Twojego tchnienia,
Cóż jest wśród stworzenia
Jeno cierń i nędze.
4.Obmyj, co nie święte,
oschłym wlej zachętę,
ulecz serca ranę.
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
5.Daj Twoim wierzącym,
Tobie ufającym,
siedmiorakie dary.
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęścia bez miary.
