Jak co roku 15 sierpnia w Kisielowie, obchodziliśmy odpust parafialny, który przypadło w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi. Mszy Świętej- „sumie odpustowej” odprawionej o 11:00 przewodniczył ks. proboszcz Wiesław Kondziołka, odprawił i kazanie wygłosi zaproszony gość ks. Andrzej Chruszcz.
Uroczystość ta przypomina powołanie ludzkości do chwały w niebie- na wzór Maryi, jest największym katolickim świętem dedykowanym Matce Bożej. Kościół wierzy we wniebowzięcie Maryi, będące nagrodą za Jej życie wierne Bogu. Życie Maryi było ściśle powiązane z Chrystusem. Była z Nim od poczęcia Go aż do śmierci krzyżowej.
Na koniec Niepokalana Dziewica, zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących oraz Zwycięzcy grzechu i śmierci KKK 966
Jeden z czterech dogmatów maryjnych
Dogmat o Wniebowzięciu Maryi z duszą i ciałem do nieba został ogłoszony przez Papieża Piusa XII w 1950 r. w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus (Najszczodrobliwszy Bóg). Dokonało się to na usilną prośbę biskupów i świeckich z całego świata, także z Polski.
To jeden z czterech dogmatów maryjnych w Kościele katolickim. Pozostałe to: „O Bożym Macierzyństwie Maryi”, „O Maryi zawsze Dziewicy” i „O Niepokalanym Poczęciu Maryi”.
Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny nazywana jest tradycyjnie również dniem Matki Boskiej Zielnej- apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli kwiaty a w powietrzu unosił się zapach kwiatów.
Tradycje i zwyczaje
Najbardziej znanym zwyczajem jest święcenie tego dnia ziół oraz kwiatów. Poświęcone w kościele pierwociny zbóż, kwiatów i ziół zabiera się do domu i suszy. Zgodnie z ludową tradycją mają one zapewnić domownikom ochronę przed chorobami, nieszczęściami oraz błogosławieństwo.
Oktawa
Warto wspomnieć, że święto Wniebowzięcia NMP miało swoją oktawę liturgiczną, ustanowioną przez papieża Leona IV w 874 roku. Oktawa obejmuje dzień świąteczny i siedem dni po nim następujących, świętowanych podobnie jak uroczystość główna. Oktawa Wniebowzięcia została jednak zniesiona w 1955 roku wraz z innymi oktawami. Do dziś zachowały się tylko oktawy Wielkanocy i Bożego Narodzenia.
Relikwia wniebowzięcia
Pamiątka wniebowzięcia znajduje się w katedrze pw. św. Szczepana we włoskim Prato, w kaplicy o nazwie Del Sacro Cingolo. Można tam zobaczyć przepaskę oprawioną w złoty relikwiarz. Według tradycji sięgającej V wieku, Maryja przekazała św. Tomaszowi Apostołowi szarfę. Jako świadectwo wniebowzięcia jest ona pokazywana wiernym pięć razy w roku. Biskup Prato 15 sierpnia w uroczystej procesji wychodzi na taras Del Sacro Cingolo i pokazuje relikwiarz wiernym.
Ojców Kościoła na temat Wniebowzięcia Maryi
Warto przytoczyć dość jasne wypowiedzi Ojców Kościoła na temat wniebowzięcia Maryi. Na Zachodzie pierwszą wzmiankę o tym niezwykłym przywileju Maryi podaje:
św. Grzegorz z Tours: (+ 594)
I znowu przy Niej stanął Pan, i kazał Jej przyjąć święte ciało i zanieść w chmurze do nieba, gdzie teraz połączywszy się z duszą zażywa wraz z wybranymi dóbr wiecznych, które się nigdy nie skończą.
Św. Ildefons (+ 667)
Wielu przyjmuje jak najchętniej, że Maryja dzisiaj przez Syna Swego (…) do pałaców niebieskich z ciałem została wyniesiona.
Św. Fulbert z Chartres (+ 1029) pisze podobnie:
Chrześcijańska pobożność wierzy, że Bóg Chrystus, Syn Boży, Matkę swoją wskrzesił i przeniósł Ją do nieba.
Św. Piotr Damiani (+ 1072) tak opiewa wielkość tajemnicy dnia Wniebowzięcia:
Wielki to dzień i nad inne jakby jaśniejszy, w którym Dziewica królewska została wyniesiona do tronu Boga Ojca i posadzona na tronie. (…) Budzi ciekawość aniołów, którzy Ją pragną zobaczyć. Zbiera się cały zastęp aniołów, aby ujrzeć Królową, siedzącą po prawicy Pana Mocy w szacie złocistej w ciele zawsze niepokalanym.
(XVIII w. pieśń kościelna)
- Wzięta do nieba Maryja Królowa,
Już jaśnieje w koronie;
Odeszła od nas Matka Jezusowa,
Siedzi z Synem na tronie.
Wydają nieba triumf wesoły,
Wielbią Królowę Święci z Anioły
Widząc Ją na Boskim łonie.
- Piękna jak księżyc, jak słońce wybrana,
Księżyc pod Jej nogami,
Na Niej purpura ze słońca utkana,
Gwiazdami haftowana.
Z dworem Aniołów weszła do chwały,
Równych widoków nieba nie miały,
Z takimi wspaniałościami.
- Odchodzisz od nas, o Matko jedyna,
Byś nam zjednała Boga,
Więc racz się wstawić do Swojego Syna
Zawsze, gdy na nas trwoga,
Ażeby od nas odwrócił wojny,
Uśmierzył burze, dał czas spokojny,
Niech Twoja sprawi przyczyna.
„Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.” /Apokalipsa św. Jana 12,1
Stoi Królowa po Twojej Prawicy
Ps 45 (44)
Maryja została wzięta do nieba, radują się zastępy aniołów.
