30 maja 2024 roku, obchodziliśmy Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Uroczystość ta przypada w czwartek po Niedzieli Trójcy Świętej.
Jak co roku, wyruszyliśmy w tradycyjną procesję z Najświętszym Sakramentem z Kościoła p.w. św. Mateusza w Ogrodzonej do Kościoła filialnego p.w. Wniebowzięcia NMP w Kisielowie, gdzie towarzyszyły nam zbudowane 4 ołtarze.
Kościół uobecnia dzieło Jezusa Chrystusa, ofiarując Jego Ciało i Krew pod postaciami chleba i wina. Dzięki tej ofierze Chrystus obecny jest wśród nas i jednoczy swoich wyznawców. Dzisiaj gromadzimy się, aby dziękować Chrystusowi za Eucharystię. Niesiemy Jego Ciało w procesjach. Jest to wyznanie wiary i uświadomienie sobie, jaki posiadamy skarb — Chleb dający życie.
Procesje Bożego Ciała są nie tylko oddaniem czci i publicznym wyznaniem wiary w obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, ale również zaproszeniem Go na drogi naszego życia. Uczestnictwo w procesji Bożego Ciała jest dawaniem świadectwa swojej wiary, ale też dawaniem świadectwa wobec innych, wobec tych, którzy może patrzą przez okno i nie wiedzą, co to jest, albo przechodzą chodnikiem obok procesji. Typowe dla procesji Bożego Ciała są cztery ołtarze, symbolizujące cztery strony świata. To jest taki znak, że Chrystus jest wynoszony na wszystkie strony naszego życia. I przy każdym ołtarzu są modlitwy, jest uwielbienie i oddana cześć Najświętszemu Sakramentowi oraz przy każdym ołtarzu jest również błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. To jest taki symbol (…), że obejmuje cały krąg naszego życia o tradycjach związanych z Bożym Ciałem ks. prof. Józef Naumowicz.
Pierwszy raz święto obchodzono w XIII wieku we Francji. Biskup Liege pod wpływem objawień św. Joanny z Cornillon ustanowił je dla swojej diecezji. Ostatecznie do kalendarza Kościoła powszechnego wprowadzono tę uroczystość przez papieża Jana XXII dopiero sto lat później. – Niejako na fali cudu eucharystycznego w Orvietto, gdzie hostia podczas mszy spłynęła krwią Chrystusa. W Polsce uroczystość tę wprowadził biskup Nankier w XIV wieku dla diecezji krakowskiej
Cztery ołtarze
Podczas procesji wierni zatrzymują się zawsze przed czterema ołtarzami. Liczba ta związana jest z czterema ewangelistami św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana.
Każdy z nich, na swój sposób, mówi o tajemnicy Eucharystii:
- Eucharystia jest ofiarą
- Eucharystia jest pokarmem duszy
- Eucharystia jest zadatkiem życia wiecznego
- Eucharystia jest sakramentem jedności Kościoła
Dlatego patrzymy na naszego Pana, ukrytego w kawałku chleba oczami poszczególnych ewangelistów.
Podczas procesji nie może zabraknąć dzieci, które przyjęły I komunię Świętą i idą na czele procesji sypiąc kwiaty. W wielu parafiach układa się dla Jezusa dywan z kolorowych kwiatków, gdzie kapłan niesie Najświętszy Sakrament.
Biel najważniejsza
Biel jest zawsze symbolem czystości, a przecież przed Bogiem można stanąć i otworzyć swe serce na Jego łaskę, tylko wtedy gdy jesteśmy czyści. Biel jest zatem symbolem gotowości do obcowania z Bogiem.
Czerwiec to miesiącem szczególnie poświęconym Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. To dobra okazja, aby przypomnieć i ponownie zobaczyć ogrom Bożej miłości, która wypływa z Bożego Serca.
Trzeba zaznaczyć, że wybór czerwca jako miesiąca nabożeństw ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa nie był wyborem przypadkowym. W ten sposób nawiązano bowiem do objawień, podczas których Chrystus przekazał s. Małgorzacie Marii Alacoque (późniejszej świętej) 12 obietnic dotyczących czcicieli Jego Serca. Miały one miejsce w czerwcu (!) 1675 r.
Obietnice w swej obecnej postaci zostały opublikowane w 1863 roku w Le Puy, niedaleko Paray-le-Monial. Swoją popularność zawdzięczają pobożności i gorliwości pewnego Amerykanina z Dayton (Ohio), który w 1882 roku wydrukował jedenaście obietnic na obrazkach Najświętszego Serca. Do 1885 roku ukazały się one aż w 138 językach.
Ostatecznie ustalono liczbę dwunastu obietnic, które znajdują swoje odzwierciedlenie w pismach św. Małgorzaty Marii. Oto ich najbardziej znana postać:
- Dam im wszystkie łaski, potrzebne im w ich stanie.
- Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
- Będę sam ich pociechą we wszelkich smutkach i utrapieniach.
- Będę ich najbezpieczniejszą ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
- Będę błogosławić wszystkim ich zamiarom i sprawom.
- Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i morze niewyczerpanego miłosierdzia
- Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
- Dusze gorliwe szybko dostąpią doskonałości.
- Zleję błogosławieństwo na te domy, w których obraz mego Boskiego Serca będzie zawieszony i czczony.
- Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.
- Imiona osób, które rozpowszechniać będą nabożeństwo do mego Serca, będą w Nim zapisane i na zawsze w Nim pozostaną.
- Z nadmiernego miłosierdzia mego Serca obiecuję ci, że wszechmocna miłość tego Serca wszystkim przystępującym przez dziewięć z rzędu pierwszych piątków miesiąca do Komunii św. da ostateczną łaskę pokuty tak, że nie umrą w stanie Jego niełaski ani bez sakramentów św. i że Serce moje będzie dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.
Boże Ciało – 10 faktów, o których nie wiesz
- Ruchome święto
Data uroczystości uzależniona jest od tego, kiedy wypada Wielkanoc – ta odbywa się w pierwszą niedzielę, po pierwszej wiosennej pełni. Święto Bożego Ciała przypada 60 dni po Wielkiej Nocy. - Czwartek to nie przypadek
Boże Ciało obchodzimy w czwartek. Nie jest to przypadek. W Wielki Czwartek odbyła się Ostatnia Wieczerza, którą Jezus sprawował ze swoimi uczniami – przemienienie chleba i wina w Swoje Ciało i Krew. Wtedy też został ustanowiony Sakrament Eucharystii. O ile Wielki Czwartek jest dniem zadumy, o tyle Boże Ciało to bardzo radosna uroczystość. - Pierwsza była Belgia
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa została ustanowiona po widzeniach bł. Julianny z Cornillon, augustianki. W 1245 roku miał się jej ukazać Chrystus, który po widzeniu domagał się ustanowienia święta Eucharystii. Wyznaczył nawet dzień – czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej. W związku z objawieniami zakonnicy, biskup Robert z Thourotte ustanowił w diecezji Liège (dzisiejsza Belgia) święto Bożego Ciała. - Boże Ciało w Polsce już od XIV w.
W Polsce początki Bożego Ciała sięgają 1320 roku – święto wprowadził biskup Nankier na synodzie krakowskim (diecezja krakowska). W 1420 roku synod gnieźnieński uznał Boże Ciało jako święto obowiązujące we wszystkich diecezjach w Polsce. - Urban IV – papież od Bożego Ciała
11 sierpnia 1264 roku papież Urban IV ogłosił bullę Transiturus – de hoc Mundo, na mocy której Boże Ciało stało się świętem całego Kościoła. Dokument nie został jednak wydany z powodu śmierci papieża. Dopiero Jan XXII, w 1317 roku, włączył bullę do zbioru praw kanonicznych.. W 1389 roku Urban VI zaliczył uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Jezusa w poczet świąt Kościoła. - Pierwsze procesje w XIII w. w Kolonii
Pierwsze procesje w uroczystość Bożego Ciała odbyły się w latach 1265-1275 w Kolonii. Podczas nich niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem. W XIV wieku procesje pojawiły się m.in. w Anglii, Niemczech, Polsce, w północnych Włoszech. W XV wieku budowano już cztery stacje jako stacje procesyjne. W pochodzie uczestniczyli duchowni, cechy rzemieślnicze, bractwa kościelne oraz rzesze wiernych.. Zdarzało się, że łączono procesje z intencją błagalną o dobre plony, odwrócenie nieszczęść czy nieurodzaju. - Dogmat eucharystyczny i cud z Bolseny
Na rozwój kultu eucharystycznego, ustanowienie oraz rozpowszechnienie święta Bożego Ciała miało wpływ przyjęcie przez Kościół na Soborze Laterańskim IV, w 1215 roku, dogmatu o transsubstancjacji, czyli realnej przemianie chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. W 1263 roku, w Bolsenie (teren dzisiejszych Włoch), wydarzył się cud. W czasie jednej z mszy świętych, podczas przemienienia, kapłan miał zauważyć, że z konsekrowanej hostii, wprost na leżący na ołtarzu korporał, zaczęły spadać krople krwi. - Ważne zadanie polskiego Króla na procesji
W warszawskich procesjach, jeszcze przed rozbiorami, kapłana niosącego monstrancję z Najświętszym Sakramentem podtrzymywał król wespół z najwyższymi dostojnikami państwowymi. Opisywał to w Pamiętnikach Jędrzej Kitowicz. - Taniec feretronów i droga kwiatami usłana
Taniec dwustronnych obrazów tzw. feretronów na Kaszubach, chodnik z kwiatów przebiegający przez wieś Spycimierz (woj. łódzkie), łowickie stroje ludowe, zrywanie gałązek brzozy, które rolnicy niejednokrotnie wbijają w pole, aby zapewnić ziemi urodzaj – to tylko niektóre ze zwyczajów związanych z Bożym Ciałem.
Wianki, które zostały poświęcone w Boże Ciało miały chronić domowników przed burzą, piorunami i nieszczęściem. Umieszczano je również w stajni i oborze, aby chronić zwierzęta przed zarazą.
Zgodnie z tradycją w czwartek po Bożym Ciele po Krakowie odbywa harce Lajkonik, dawniej zwany Konikiem Zwierzynieckim. - Oktawa Bożego Ciała
Oktawa Bożego Ciała w liturgii rzymskiej istniała do 1955 roku. Została zniesiona przez papieża Piusa XII. Jednak w związku z pobożnością ludową na prośbę Episkopatu Polski w naszym kraju został zachowany zwyczaj obchodzenia oktawy i kultywowania tradycji codziennej procesji przez kolejne 7 dni po Bożym Ciele.
Family News Service
Chryste, Ty jesteś prawdziwym Chlebem, który zstąpił z nieba, Twe Ciało karmi nas i jednoczy; spraw, by nasze modlitwy zostały wysłuchane, a Kościół umocniony ofiarą Twego Ciała i Twojej Krwi prowadził nas do pełni życia, którego zadatkiem jest Twoja sakramentalna obecność.
„Twoja cześć i chwała”
„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.” (J 6, 51)
„Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.” (J 6, 55-56)