Adwent (łac. adventus – przyjście)
Czas Adwentu, który nie jest okresem pokuty, ale radosnego oczekiwania ponownego przyjścia Jezusa Chrystusa, w Kościołach chrześcijańskich rozpocznie się w niedzielę 1 grudnia. Potrwa aż do Wigilii Bożego Narodzenia. Jednocześnie jest to czas poprzedzający pamiątkę pierwszego przyjścia – wcielenia, znanego pod nazwą narodzin Chrystusa.
Jest podobny do całego ludzkiego życia, które jest oczekiwaniem na pełne spotkanie z Bogiem.
Adwent, z punktu widzenia liturgii Kościoła katolickiego, można podzielić na dwa okresy:
– od początku adwentu do 16 grudnia (czas szczególnego oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa na końcu czasów);
– od 17 grudnia do 24 grudnia (czas bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego).
Na adwent składają się cztery niedziele adwentowe:
W okresie adwentu dominuje w liturgii kolor fioletowy, jest to najważniejsze święto, czasu pojednania z Bogiem i ludźmi, a w III niedzielę – nazywana jest też „Gaudete” czyli niedzielą radości, może zastąpić go kolorem różowym. Czasem nazywa się ją również „Niedzielą różową” gdyż jest to jeden z dwóch dni w roku, kiedy kapłan sprawuje liturgię w szatach koloru różowego.
Wieniec adwentowy
W formie okręgu, składa się z gałązek choinki, na których umieszcza się 4 świece, symbolizujące 4 niedziele adwentu. Co niedzielę zapala się kolejną świecę, która ma swoje znaczenie: I pokoju, II wiary, III miłości, IV nadziei.
Elementy wieńca symbolizują wspólnotę oczekującą w nadziei i radości na przyjście Pana. Znaczenie poszczególnych elementów jest następujące: zielone gałązki – życie, nadzieja; świece – światło, nadchodzącą Światłość; forma wieńca: krąg – powracający cykl życia.
Roraty
Tradycją w Kościele katolickim są odprawiane w tym okresie o świcie msze, zwane roratami. Są to msze ku czci Maryi Panny, na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego.
Święta Bożego Narodzenia (Narodzenie Pańskie)
W tradycji chrześcijańskiej – święto upamiętniające narodziny Jezusa Chrystusa. Jest to stała uroczystość liturgiczna przypadająca na 25 grudnia. Boże Narodzenie poprzedzone jest okresem czterech niedziel, zwanego adwentem. W Kościele katolickim jest to święto nakazane. W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia 26 grudnia, obchodzimy wspomnienie świętego Szczepana, który był diakonem i pierwszym męczennikiem. Apostołowie w odpowiedzi na propozycję św. Piotra dokonali wyboru siedmiu diakonów by usługiwać ubogim, aby w ten sposób zdobyć więcej czasu na głoszenie Ewangelii. W gronie tych właśnie siedmiu znalazł się Szczepan. Nie ograniczał się on jednak tylko do posługi ubogim. Szczepan został później oskarżony przez Sanhedryn, że występuje przeciwko Prawu i Świątyni. W swej mowie obronnej Szczepan ukazał dzieje Izraela posługując się perspektywą chrześcijańską, konkludując przy tym, iż naród ten miał skłonność stałego lekceważenia woli Boga (Dz 6). Publicznie Szczepan jednak wyznał Chrystusa, za co został wkrótce ukamienowany (Dz 7, 54-60). Jest określany terminem „Protomartyr”, czyli pierwszy męczennik.
Ze źródeł wynika, że Szczepan nawracał swoich rodaków, do których przemawiał w ich własnym języku, czyli w języku greckim. Głosił, iż powołaniem narodu wybranego było przygotowanie świata na przyjście Zbawiciela. Żydzi tymczasem nie tylko sprzeniewierzyli się temu wielkiemu posłannictwu, ale nawet śmiertelnie ukrzyżowali Chrystusa. Stąd także oburzenie, jakie wyrwało się z ust Szczepana. W ikonografii św. Szczepan występuje jako młody diakon w białej tunice lub w bogato tkanej dalmatyce. Jego atrybutami są: księga Ewangelii, kamienie na księdze lub w jego rękach, gałązka palmowa.
Święto Świętych Młodzianków, Męczenników (także Dzień Niewinnych Dzieci Betlejemskich)
W dniu 28 grudnia obchodzimy Święto Świętych Młodzianków dedykowane jest Rzezi Niewiniątek dokonanej na rozkaz namiestnika Galilei Heroda w Betlejem (Mat 2, 16 BT). Młodziankowie – dzieci–chłopcy oddając za Boga życie, otrzymali chrzest krwi i zasłużyli u Boga na podwójną aureolę: dziewictwa i męczeństwa. Kolekta mówi, że Młodziankowie obwieścili chwałę Bożą nie słowem, lecz śmiercią. W tym dniu udziela się błogosławieństwa dzieciom przez wstawiennictwem św. Młodzianków.
„Uważajcie i czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie” (Mk 13, 33)
„Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan.” (Ewangelia wg św. Łukasza 2, 10-1 l)
„Jeżeli tak uroczyście obchodzimy narodzenie Jezusa, czynimy to dlatego, aby dać świadectwo, że każdy człowiek jest kimś jedynym i niepowtarzalnym…” (Jan Paweł II)
„Patrzymy na Narodzonego w szopie. Bo chcemy jak najwięcej, na zapas, na cały rok nagromadzić światła w naszych duszach, by nam go nie zabrakło do następnego Bożego Narodzenia.” (ks. Mieczysław Maliński)
„Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem (…), oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy. (…) A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię.” (Ewangelia wg ś w. Mateusza 2, l . 9)
